wiersze

Anna Dwojnych

Logiki nieklasyczne

ludzie się zmieniają. oczywiście, dlatego
w sklepach monopolowych nie dziwią ludzie
powtarzający się jak głoski przy jąkaniu,
rytmiczne eksklamacje, wzrost sprzedaży środków
uspokajających. zmienne są odległości
między punktami, długość odcinków, skala
w nowej wersji rysunku technicznego.
wystarczy lekko zmienić kąt nachylenia,
by otrzymać figury geometryczne inne
niż zapamiętane. na szczęście można
skorygować wzrok na wiele sposobów,
przy niektórych krzywizna wydaje się prostą.

Podobieństwa

widzę, że w twoim życiu obecny jest alkohol,
przecież to ludzie [może masz ochotę
do nich się dołączyć?]; później nocny spacer,
żywe instalacje niemultimedialne, słup
podtrzymywany przez smutnego pana. Pana
naszego, jedynego daj nam dzisiaj i odpuść
nam nasze. jestem tymi kobietami: bezsilnymi
kasjerkami z Żabki, żonami prowadzonymi
przez noc przez golden retrievery, studentką,
która niesie w plastikowym worku kolejne
puszki, skręca w podwórko wcześniej. kasjer
na stacji benzynowej mówi tak, że nikt
go nie rozumie. mamy coś wspólnego.

Pascha.doc

kwiecień, wierni chowają do reklamówek
koszyki ze święconką. też nie przepadam
za kolorem żółtym, agresywnym jak światło
ostrzegawcze (jeśli Sylwester to przymus
dobrej zabawy, Wielkanoc jest wizytą
u kiepskiego fotografa, z czułością dentysty
proszącego o uśmiech). nie zatańczę ci
takiego zdania, no raczej! Wielki Piątek, post.
babcia przestrzegała każdy swój krzyż będzie niósł
dlatego nasz parkiet przypomina ślimaka.
w przypadku ześlizgnięcia się powtórzę za Monty
Pythonem: always look on the bright side of life.

Rozwiązanie

istnieją zbiory danych i odpowiedź mózgu
przypominająca zwolnienie blokady
w maszynie losującej, kiedy się rozpocznie
to nie będzie kończyć. ruch jak na autostradzie
(tylko w jedną stronę), niemożliwy odwrót jak
z jednokierunkowej. każdy dzień jest zwycięstwem
śpiewają w kościele. istnieją miejsca, w których
to zdanie jest prawdziwe, jeśli liczba punktów
z utkwionym w nich wzrokiem była większa niż jeden.

Anna Dwojnych – ur. w 1988 roku, socjolożka i filozofka, absolwentka Wydziału Humanistycznego UMK zainteresowana ciałem i cielesnością. Pisze poezję, prozę i teksty o filmach. Wyróżniona na kilkunastu ogólnopolskich konkursach poetyckich, m.in. XV Tyskie Lato Poetyckie, im. Zbigniewa Dominiaka, im. Jana Śpiewaka i Anny Kamieńskiej, im. Pabla Nerudy oraz w krytycznoliterackim Pulsu Literatury w Łodzi. Publikowała na łamach m.in. „Odry”, „Lampy”, „Blizy”, „Wyspy”, „Fabulariów”, „Arterii”, „Frazy”, „Elewatora”, „Wakatu”, „Tlenu Literackiego”, „ArtPapieru”, „Śląskiej Strefy Gender”, „Cegły”, „Fragile” oraz w antologiach „Młody Toruń poetycki” (2013), „Grała w nas gra” (2017), „Globalne wioski” (2019). Autorka tomików „gadu gadu” (2011) i „Wypadki z przypadkami” (2019). Stypendystka Miasta Torunia w dziedzinie kultury.

Anna Dwojnych